Naam: Linda Vermaat
Leeftijd: 29
Beroep: medeoprichter Professional Rebel

“Sta jij er ook in? Wat leuk!” Linda Vermaat en Melissa Marijnen, die samen Professional Rebel hebben opgericht, bladeren door de Glamour. We hebben net onze goodiebags opgehaald waar een gloednieuw exemplaar in zit. Net als zij ben ik die avond uitgenodigd voor de Glamour party, omdat we voor door dit magazine zijn geïnterviewd voor de Generation Glamour. Ik raak met hen aan de praat over hun bedrijf en ik vertel iets over mijn blog. Linda raadt me aan om eens op hun website te kijken. Het spreekt me zo aan dat ik besluit me op te geven voor de Rebel Accelerator en Linda te interviewen over hun inspirerende initiatief. Op een middag in januari spreek ik haar op hun kantoor in Amsterdam-Oost.

Wat wilde je vroeger worden?
L: “Ik wilde de allereerste vrouwelijke premier worden van Nederland.” (lachend) “Dat kan nog steeds! Er zijn tot nu toe alleen mannelijke premiers geweest. Ik was toen veel bezig met ongelijke verhoudingen tussen mannen en vrouwen. Ik geloof dat vrouwen net zoveel kunnen als mannen. Dus ik dacht: als ik de baas van Nederland ben, kan ik laten zien aan vrouwen dat het ook anders kan. Dat wij vrouwen als kunnen bereiken wat we willen. Ik was toen 15. Later kwam ik erachter dat je helemaal niet zoveel te zeggen hebt in de politiek.”

Wat heb je gestudeerd?
L: “Ik heb eerst Politicologie gestudeerd. Daarna Communicatiewetenschappen, richting politieke communicatie. Tijdens die studie heb ik veel geleerd over hoe vrouwen worden neergezet in de politiek of het publieke domein. Er zitten bijvoorbeeld meer mannen aan tafel bij De Wereld Draait Door. De representatie van vrouwen in de samenleving blijft minimaal. Dat vind ik zonde. Daarom vind ik de #generationglamour geweldig. Het laat 100 vrouwen zien die de volle potentie willen halen uit wat zij kunnen. Dat vind ik een mooi. Ik wil niet zeggen dat elke vrouw moet werken, dat moet ieder voor zich bepalen. Maar toch: gebruik je potentie en laat je zien.”

Wat was het eerste plan na je studie?
L: “Tijdens Communicatiewetenschap heb ik een vrijwillige stage gelopen bij Jongeren Milieu Actief, de jongere tak van Milieudefensie. Toen ik klaar was met mijn studie, vroegen ze of ik daar wilde komen werken. Ik ben er ingerold.”

Hoe lang heb je dat gedaan?
L: “Ik werkte daar een jaar, tot ik me realiseerde dat ik zelf eigenlijk niet zo goed wist wat ‘milieu’ nu precies was. Ik woonde destijds tegenover het Oosterpark – dat zag ik als natuur. Ik vond het raar dat ik vocht voor natuurgebieden waar ik nooit was geweest. Ik wilde het zelf ervaren. Toen ben ik gaan reizen. Ik begon in Nieuw-Zeeland en ben verder nog naar Thailand, Laos, Cambodja, Singapore en Indonesië geweest. Een hele leuke ervaring.”

En na dat half jaar reizen?
L: “Toen ik terugkwam wilde ik kijken of ik mezelf opnieuw kon uitvinden, ik wilde iets nieuws doen. Ik ben gaan werken bij BKB, het campagnebureau. Een heel tof bedrijf, waar ze campagnes en evenementen organiseren. Toch begon het na een halfjaar te kriebelen.”

Waarom?
L: “Vlak voordat ik terugkwam van mijn reis, was ik iemand tegengekomen die graag een voedselbeweging op wilde zetten. Dat heb ik toen daadwerkelijk met hem en een aantal anderen gedaan. Ik merkte dat ik veel liever door wilde gaan met die voedselbeweging, dus besloot ik om mijn baan op te zeggen.”

Hoe heet die voedselbeweging?
L: “Dat is de Youth Food Movement, de jongerenorganisatie van Slow Food. Ik heb daar de Youth Food Movement Academie opgericht. Dat is een programma van drie maanden waarbij wij mensen die ergens in het voedsellandschap werken met elkaar willen verbinden. Bijvoorbeeld mensen die bij Unilever werken, chefs, boeren en voedseljournalisten. Als we echt de wereld willen veranderen, moeten die mensen met elkaar in contact komen. Ze hoeven het niet met elkaar eens te zijn, maar als ze elkaar kennen komt de rest vanzelf wel. Dat idee heeft weer geleid tot de Professional Rebel Accelerator.”

Vertel eens iets meer over de Rebel Accelerator.
L: “Ik vond dat idee heel mooi: mensen van verschillende kanten met elkaar in contact brengen. Een groep met verschillende mensen kan elkaar zoveel leren, waardoor ieders persoonlijke groei in een stroomversnelling raakt. Dat idee wilde ik gebruiken om mensen aan een baan te helpen. Daar is de Rebel Accelerator uit voorgekomen.”

Hoe is Professional Rebel ontstaan?
L: “In mei 2012 ben ik daar voor het eerst met Melissa over gaan praten. In oktober van datzelfde jaar zijn we fulltime begonnen. We wilden zelf leren over ondernemerschap en de wereld verbeteren, maar dat bestond nog niet. Toen zijn we zelf begonnen. Wij zijn met elkaar gaan praten en mensen gaan interviewen, daardoor groeide het idee steeds meer. Dankzij onze naam, Professional Rebel, kregen wij al snel mensen mailtjes van mensen die een baan zochten. Het leek ons tof om een project te bedenken om die mensen op weg te helpen. Natuurlijk is het hard werken, maar durf je ruimte in te nemen in de maatschappij en het werkveld.”

Waar haal je voldoening uit?
L: “Door me te omringen met mensen die op een ondernemende manier de wereld aan het verbeteren zijn. Zo organiseren wij onder meer de Startup Tour. We gaan langs drie startups die wat ons betreft vernieuwend en verbeterd zijn. Met verbeterend bedoelen we dat ze de status-quo binnen hun veld omver durven gooien. Ik mag me met de meest slimme mensen omringen die de vetste dingen doen. Ik leer veel. We zijn nu voor de architectuurstudenten van Fontys de architectuurwereld ingedoken. We organiseren drie vrijdagen op zoek naar de ‘rebels’ in de architectuur. Bedrijven die het anders doen dan de grote tegenspelers. Ik wist niets van architectuur, maar nu wel. Het feit dat veel mensen het heft in eigen handen nemen, daar word ik erg blij van.”

Wat zijn de minder leuke kanten?
L: “Het blijft vallen en opstaan: niet alles werkt. Je moet dingen uittesten. Er zijn wel eens momenten geweest dat ik me afvroeg of dit wel allemaal kon. Bijvoorbeeld aan het begin van vorig jaar: we waren op dat moment aan het uittesten, maar geld verdienden we er nog niet mee. Hoe lang konden we dat volhouden? We hadden gezien dat er een gat zat tussen de mensen die afstudeerden en de arbeidsmarkt en probeerden een manier te bedenken om dat gat te dichten. We zijn toen workshops gaan bedenken waarin je vaardigheden leert die je nodig hebt op de werkvloer. Bijvoorbeeld ‘branding’: hoe zet je jezelf gunstig in de markt? Maar we merkten al gauw dat mensen die net zijn afgestudeerd helemaal geen geld hadden. Er was wel behoefte aan, maar de doelgroep zelf heeft weinig te besteden.”

Hoe hebben jullie dat opgelost?
L: “We organiseerden toen elke maand al een Startup Tour. Daar kwamen ook mensen op af dan we van te voren bedacht hadden zoals consultants. Aan hen konden we een veel duurder kaartje verkopen. Vanaf dat moment boden we een goedkoop kaartje en een duur kaartje aan. Dat vonden die mensen ook normaal. Er ging een keer een man mee die vroeg: ‘Kunnen jullie dit niet voor mijn hele afdeling doen?’ Toen gingen we plotseling geld verdienen.”

Toch richten jullie je nu voornamelijk op de jongere generatie.
L: “Klopt. We krijgen nu subsidie van Instituut Gak. Wanneer we de Professional Rebel Accelerator organiseren krijgen we niet betaald door de mensen die meedoen, maar door het Instituut. We hebben nu een manier gevonden om toch met een bepaalde doelgroep aan de slag te gaan. Dat vind ik leuk aan ondernemen: je loopt tegen bepaalde dingen aan, maar door op een creatieve manier te denken kun je tot de juiste oplossingen komen.”

Tot slot: heb je nog tips voor studenten of starters?
L: “Bedenk goed welke waarde jij toevoegt. Wat kun jij brengen bij een bedrijf? Je leeftijd moet je zien als iets positiefs: jij weet wat jonge mensen beweegt, waar zij zich mee bezig houden. Dat kun je inzetten.” Linda Roos

Follow