“Heeft die Accelerator je uiteindelijk nog wat opgeleverd?”

Een vraag die een vriendin mij laatst stelde. Ik moest even nadenken. Ik kan nooit zo goed in één keer vertellen wat ik allemaal tijdens de Rebel Accelerator heb geleerd en meegemaakt. De Accelerator is een intensief trainingsprogramma waarbij jonge, hoogopgeleide werkelozen hulp krijgen bij het zoeken naar werk (of zo omschreef ik het in ieder geval). Het was een ware rollercoaster. We werden drie maanden lang constant opnieuw in het diepe gegooid (zo moesten we de eerste dag bijvoorbeeld van Den Haag naar Amsterdam liften) en raakten met de meest interessante mensen in gesprek.

“Oh, cool! Heb je dan nu een droombaan?”

Zo werkt het helaas niet. Zo gaat dat bij een uitzendbureau ook niet. Je meldt je aan, je wordt op een gesprek gestuurd, je weegt af in hoeverre het bij je past. Het is niet alsof ze vijf droombanen voor je op de stapel hebben liggen en zeggen: “Vooruit, kies maar! Niet zo verlegen.” Het is een langdurig proces, een zoektocht. Vooral een zoektocht naar jezelf (klinkt zweverig, en dat is het bij vlagen ook). Ik kan je in alle eerlijkheid zeggen: volgens mij houdt het nooit op. Vermoeiend? Misschien. Erg? Helemaal niet (behalve als ik mijn dag niet heb). Hierbij vijf dingen die ik tijdens de Accelerator heb geleerd.

1. Je bent niet alleen
Iets wat ik me meteen het eerste weekend realiseerde: ik ben niet alleen in het zoeken naar werk. Aan de Accelerator deden allerlei verschillende mensen mee, allemaal met een eigen verhaal, droom en situatie. De één in de bijstand, de ander net ontslagen, de volgende als beginnend ondernemer en weer iemand anders die besloten had om weer te beginnen met een studie. Het was fijn om me te omringen met gelijkgestemden. Iedereen steunde en begreep elkaar. Weer eens wat anders dan een gesprek met nog studerende vrienden of iemand van de oude (werk)stempel!

2. Stop met zeuren
Wat zijn we vaak geneigd te doen wanneer dingen niet zo gaan als we hadden verwacht? We beginnen te zeuren. Ook ik werd me ervan bewust dat er na een afwijzing vaak een enorme klaagwaterval uit mijn mond kwam. Bepaald niet inspirerend en een baan krijg je er ook niet van. Bovendien kost het je nodeloos veel energie. “Oh wat zielig voor je dat je geen werk kunt vinden! Hier heb je een fantastische baan met geweldige doorgroeimogelijkheden,” said no boss ever. Kappen met dat gezeur, dus!

3. Doen, doen en nog eens doen
We kregen het tijdens het eerste netwerkgesprek in het ministerie van Den Haag al te horen: gewoon doen. Veel mensen zijn te voorzichtig, blijven afwachten, houden toch die veilige baan. Maar het werk vindt zichzelf niet! Als je dat ene bedrijf tof vindt, stuur je dezelfde middag nog een fantastische open sollicitatie. Wanneer je graag met iemand in contact wilt komen, bel je meteen (mailen is voor watjes.)

4. Introvert én extravert
Over watjes gesproken: ik ben best een watje. In feite vind ik alles eng (vermoeiend, ik weet het). Maar dat ik iets eng vind, betekent niet dat ik per definitie niets onderneem. Integendeel. Als ik niets zou doen aan mijn situatie, zou ik doodongelukkig worden. Telkens wanneer ik iets spannends ga doen, sta ik voor de volgende keuze: het even eng vinden, of voor lange tijd ongelukkig zijn? Aan het eind van de Accelerator zei iemand tegen me: “Eigenlijk ben jij een introvert persoon die extraverte dingen doet.” Een mooi compliment!

5. Spreek uit wie je bent en wat je wilt
“Ik wil een beetje de journalistieke richting op en ik heb soort van een blog over droombanen en af en toe schrijf ik wat voor andere websites of tijdschriften en dat is vaak nog niet betaald maar wel heel leuk.” Zo klonk vaak mijn enorm vage en onsamenhangende antwoord op de vraag wat ik met mijn leven wil doen. Gelukkig kregen we de kans om onszelf te pitchen tijdens de Pitch Party van de Accelerator! Dit ben ik en dit wil ik:

Hoe zoeken jullie naar werk? Wat demotiveert je? En wat zorgt juist voor de grootste inspiratie?

Follow