Naam: Anne Walraven
Leeftijd: 28
Beroep: oprichter FutureFuel.nu

Anne Walraven is 26 jaar wanneer zij aan het grootste avontuur van haar leven begint: reizen over vier continenten om vijftien mensen te interviewen, om er zo achter te komen hoe de wereld in elkaar zit. Ze spreekt vijftien rolmodellen, uit zowel de oude als jongere generaties. Wat kan ik doen? Vraagt ze zich af. Wat kan ik voor de wereld betekenen? Een inspirerend en vooral moedig initiatief, waar ik als aanrommelend blogger en werkzoekende nog wat van kan leren. Sterker nog, iedereen kan iets van Anne leren. Daarom interviewde ik haar een tijd terug in Friday Next aan de Overtoom. Anne: “Als je je droom volgt, kom je precies terecht op de plek waar jij het meest nodig bent in de wereld.”

Vertel: wat wilde je vroeger worden?
Anne: (lachend) “Boomchirurg! Om bomen te onderhouden. Iets wat tegenwoordig volgens mij niet meer bestaat, maar ik zag mezelf al helemaal voor zo’n boom staan.”

Wat heb je gestudeerd?
A: “Ik ben begonnen met Aardwetenschappen. Aardrijkskunde, maar dan aan de universiteit. Ik heb me in klimaat gespecialiseerd en ben daarna Environment & Resource Management gaan doen. Eigenlijk ben ik begonnen met leren hoe de aarde werkt, vervolgens wilde ik iets weten van de mensen op die aarde en daarna hoe culturen in elkaar zitten, tijdens een tweede master in International Development Studies. Er zit dus een duidelijke, onbewust gekozen lijn in.”

Hoe bedoel je ‘onbewust’?
A: “Ik ben na verloop van tijd van gedachte veranderd. Tijdens mijn studie Aardwetenschappen zag ik al helemaal voor me hoe ik later als stoere globetrotter ergens in Oezbekistan avontuurlijk rond een kampvuur zou zitten. Tot ik merkte dat ik bodemonderzoek niet interessant vond, maar juist de mensen. Ik had mijn hele toekomst verkeerd geïnterpreteerd. Ik vond het juist razend interessant om met mensen uit andere culturen te spreken en van hen te leren hoe de wereld in elkaar zit.”

Had je een duidelijk plan na je afstuderen?
A: “Dat had ik wel verwacht, maar het liep heel anders.”

Ben je toen met FutureFuel begonnen?
A: “Het idee hiervoor had ik al vier jaar in mijn hoofd. Maar het echt uitvoeren, dat kon niet zomaar, dacht ik. Ik zag enorm veel beren op de weg: waar haal ik het geld vandaan? Waarom zouden die mensen geïnterviewd willen worden door mij? Toen ik afstudeerde probeerde ik mezelf heel erg op het ‘normale’ pad te duwen. Dat idee dat ik had was het ‘rare’ pad, het onmogelijke, waar mensen zich over zouden afvragen wat ik me wel niet verbeeldde. Maar een baan vinden lukte ook niet. Er waren heel weinig vacatures, niets vond ik echt interessant.”

Eigenlijk is het vreemd dat van de dingen die wij willen doen geen vacatures bestaan.
A: “Precies. Dat heb ik ook geleerd van de reizen die ik heb gemaakt: wij zijn een jongere generatie die op een heel andere manier denkt. Die manier is nodig, maar er is nog geen plek voor in de wereld.”

Is dat de reden waarom je toch voor dat andere plan ging?
A: “Uiteindelijk wel. Eerst heb ik nog even geprobeerd een ‘echte’ baan te vinden. Maar dan zocht ik op een bepaalde term en dan kreeg ik geen enkele vacature. Even dacht ik dat er iets mis was met mijn computer, tot ik besefte: de jeugdwerkeloosheid is echt. Het is geen grapje. Het is iets waarvan je tijdens je studie toch stiekem denkt: dit overkomt mij niet. En dan is het iets waar je jezelf middenin bevindt. Ik had niets meer te verliezen en besloot vol voor mijn eigen project te gaan.”

Het begin van FutureFuel.
A: “Inderdaad. Binnen drie weken had ik mijn eerste interview. Ik had een cameraploeg gebeld, die uiteindelijk ook nog gratis kwam. Zo is het gaan rollen. Er kwam een financieringsmodel bij met het verkopen van vragen via crowfunding. Mensen kunnen de vragen die ze de mensen heel graag willen stellen aan mij meegeven, ik geef hen het antwoord in een video. Zo kan ik het financieren. Ik had een half jaar uitgerekend voor dit project, maar vijftien mensen interviewen ging toch minder snel dan ik dacht. Bovendien komt er veel meer bij kijken: het uitwerken van de interviews, financiering, logistiek, alles.”

Hoe ben je op dat financieringsmodel gekomen?
A: “Dat was in de auto tijdens mijn eerste interview. Het interview zou ingekort worden, maar ik had wel twaalf vragen van andere mensen bij me. Veel te veel. Daarom had ik hem gevraagd of ik met hem mee mocht rijden naar de interviewlocatie, terwijl ik hem ondertussen de vragen kon stellen. Dat mocht. En toen kwamen we vast te zitten in de file. (lachend) Opeens hadden we uitgebreid de tijd! Na het interview merkte hij op dat de antwoorden best wel wat waard waren. Zo hebben we het samen bedacht. Het valt op en het werkt. Zo heb ik mijn hele reis gefinancierd. Verder heb ik kunnen overleven doordat ik heel snel sponsors vond en spreker en consultant ben geworden. Ik heb eigenlijk een hele rare baan voor mezelf gecreëerd.”

Wat is er zo raar aan?
A: “Negentig procent van wat ik doe is onbetaald, dat doe ik voor mezelf. Tien procent is het spreken, het bedrijfsadvies en het schrijven van artikelen. En dan daarnaast nog de Duurzame Jonge 100.”


Hoe werkt dat bij de DJ100?
A: “DJ100 is vrijwillig opgestart, maar ook dat begint steeds groter te worden. Vorig jaar behaalden we bijvoorbeeld voor beide projecten een free publicity waarde van bijna vier ton. Toch is het allemaal nog heel klein: ik werk vanachter mijn keukentafel. Als er dan een bedrijf van 5000 man naar ons toekomt die met ons samen wil werken, is dat af en toe bizar om te beseffen.”

Je hebt je eigen baan gecreëerd. Is het alles wat je ervan hoopte, of zijn er minder leuke kanten?
A: “Dit was echt mijn droom. Ik dacht dat wanneer ik mijn droom volgde, ik helemaal zen en gelukkig zou zijn. Dat was ik niet. Ik ben mezelf enorm tegengekomen. Ik ben bijvoorbeeld helemaal niet goed in reizen, kan slecht tegen onzekerheid en spreken in het openbaar vind ik heel eng. Op een gegeven moment leefde ik continue buiten mijn comfortzone. De lastige kant van een droom die je waarmaakt, is dat je soms dingen tegenkomt die niet zo makkelijk zijn. Ik snap nu waarom mensen hun droom niet volgen.”

Wat is het voordeel van wél je droom volgen?
A: “In een aantal interviews die ik had kwam het naar voren: wanneer je je dromen volgt, kom je vaak precies terecht op de plek waar jij nodig bent in de wereld. Veel mensen doen dat niet, die blijven hangen op een plek die comfortabel aanvoelt. Terwijl onze generatie die onzekerheid ingeschopt wordt! Zo vind je jouw plekje in de wereld. Dat is heel belangrijk.”

Wat was het leukste interview dat je hebt gehad?
A: “Met Julia Butterfly Hill, een milieuactiviste die tweeënhalf jaar in een boom heeft gewoond.”

Wauw! Vertel.
A: “Ik vond dat heel bijzonder, want op mijn tiende had ik een boek van haar gelezen. Toen kreeg ik voor het eerst het gevoel dat we iets te doen hebben in de wereld. Zij was er echt iets mee gaan doen. Tot hier en niet verder, ik ga in een boom wonen. Ze is bij Oprah geweest, The Simpsons hebben een aflevering over haar gemaakt; ze is een wereldwijd icoon. Halverwege het interview dat ik met haar had, ben ik uit de vragen gebroken en heb ik alleen maar persoonlijke dingen gevraagd. Zij heeft me geleerd dat ik mezelf moet blijven en mijn eigen lijn mag volgen. Niet alles hoeft.”

Wat is jouw grootste tip die je studenten en starters kunt meegeven?
A: “Ten eerste kan een support-structuur enorm helpen.”

Een support-structuur?
A: “Ik heb zeven mensen in mijn netwerk die ik altijd mag bellen als ik iets niet weet. Ik heb boven op mijn FutureFuel-project een soort adviesraad samengesteld, dat is nu het bestuur geworden. Partners waarmee je kunt sparren, die je kunt vragen hoe iets moet. Het is heel handig om bepaalde mensen aan jouw project te verbinden.”

Dat is een hele goeie. Nog andere tips?
A: “Ik geloof niet dat er een soort compromis bestaat, bijvoorbeeld drie dagen werken en de rest van de week je eigen baan proberen te creëren. Zo werkt het niet. Mijn advies: durf te springen. Het doen is het aller-allerbelangrijkste.”

Follow