Foto: Ria Lusink

Naam: Daphne van Mourik
Leeftijd: 27
Beroep: Vormgever van gesprekken en ontmoetingen

Ik ontmoet Daphne voor het eerst op een regenachtige middag in oktober, tijdens de finish van Race of the Classics. We zijn allebei naar de boot van de commissie gevlucht, waar het gelukkig droog en warm is. We raken aan de praat: ik doe die dag verslag van de wedstrijd, Daphne wacht haar vriend op die meedoet. Daphne vertelt over wat ze doet. Ze is conceptueel ontwerper en heeft nog niet zo lang geleden het Netwerkkleed bedacht. Gefascineerd door haar ideeën, spreek ik haar een maand later opnieuw via Skype. Dit keer voor een interview.

Wat wilde je vroeger worden?
D: “Vanaf mijn negende wilde ik binnenhuisarchitect. Het begon met mijn eigen kamer, waar ik dan tekeningen en ontwerpen voor meubeltjes maakte. Nog iets later kreeg ik een 3d-programmaatje om kamers mee in te richten. Vanaf mijn twaalfde was ik assistent van een fotograaf, toen wilde ik fotograaf worden. Het is altijd iets creatiefs geweest. Op mijn zeventiende moest ik kiezen wat ik wilde doen. Uiteindelijk ben naar de Design Academy gegaan.”

Waarom de Design Academy?
D: “Ik heb wel eens getwijfeld. Toen ben ik op andere academies gaan kijken of ik niet alsnog fotografie wilde doen. Maar uiteindelijk bleef mijn keuze bij de Design Academy, omdat ik me bedacht: een fotograaf kan niet ontwerpen, je leert dan echt een vak. Maar als ontwerper kun je wel, door middel van bijvoorbeeld een cursus, leren fotograferen.”

Je bent in juni 2011 afgestudeerd. Wat was toen je plan?
D: “Solliciteren, maar wel met een dubbel gevoel. Ik kom zelf uit een ondernemersfamilie. Mijn moeder geeft bijvoorbeeld een tijdschrift uit. Daar ben ik mee opgegroeid. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten van het bedrijfsleven, maar had het idee dat ik werkervaring op moest doen. Ondertussen had ik mijn eerste opdracht binnen en ben ik naar de Kamer van Koophandel gegaan. Op een gegeven moment had ik zelfs een vast contract onder m’n neus liggen, maar toch twijfelde ik.”

Waarom twijfelde je?
D: “Ik werd er niet heel erg blij van. Bovendien had ik rond die tijd ook met een kunstenaarsduo gepraat en was ik nieuwsgierig hoe het met hun project zat. Een week later belden ze me weer: of ik die baan al had genomen en zo niet, of ik dan bij hen aan de slag wilde. Dat heb ik toen gedaan.”

Dat is een gewaagde stap.
D: “Klopt. Maar op dat moment neem je dan de bewuste beslissing om voor jezelf te beginnen. Ik heb mezelf een half jaar gegeven om te kijken of dat echt was wat ik wilde. Het evalueren mocht pas echt na die zes maanden, want ik ben iemand die alles tussendoor ook wil analyseren en beoordelen.”

Nu heb je je eigen ontwerpbedrijf.
D: “Ja, al blijft het altijd in ontwikkeling. In oktober 2012 stopten de freelance opdrachten van dat kunstenaarsduo. Gelukkig had ik nog genoeg klussen om van rond te kunnen komen. Maar ik heb vorig jaar gemerkt dat freelance klussen combineren met eigen concepten erg lastig kan zijn. Zo heb ik bijvoorbeeld het Netwerkkleed bedacht. Maar het is heel moeilijk om al mijn aandacht daar op te focussen, wanneer ik ook tijd moet besteden aan freelance opdrachten.”

Kun je wat meer vertellen over het Netwerkkleed?
D: “Vóór mijn afstuderen is dat idee ontstaan. Mijn moeder geeft dus een tijdschrift uit en daarin stond op een gegeven moment de vraag: hoe dek jij je tafel met kerst? Ze had gevraagd of ik daar een idee voor wilde insturen. Ik maakte op dat moment papieren kleding die je kon scheuren en was net naar een netwerkbijeenkomst geweest. Toen bedacht ik me hoe leuk het zou zijn om een tafelkleed te hebben waarop je meteen kon brainstormen en waar alternatieve visitekaartjes aan vast zitten die je zou kunnen afscheuren. Mijn moeder organiseert ook één keer per maand met iemand samen een netwerkbijeenkomst. Die hoorde van dat idee en zei: ‘Dat hoort niet in het blad, dat moet ze zelf op de markt brengen. Anders jat iemand het wel.’ We spraken af dat ik de eerste bijeenkomst zou organiseren na mijn afstuderen, mét het kleed.”

Hoe zag dat eruit?
D: “Dat was een getekend kleed op papier, een versie die ik de avond van te voren bedacht had. Iedereen was razend enthousiast. Maar iedereen vindt mijn moeder leuk, dus natuurlijk zijn ze enthousiast. Tenminste, zo redeneerde ik. Op diezelfde avond was er een vrouw aanwezig die de startersdag bij de Kamer van Koophandel moest organiseren. Zij vroeg of ik voor die dag hetzelfde wilde doen. Ook daar reageerde iedereen enthousiast.”

En toen?
D: “Toen heb ik me ingeschreven voor een masterclass van de BNO, de Beroepsorganisatie voor Nederlandse ontwerpers. Je kreeg allerlei masterclasses op het gebied van ondernemen. Ook heb ik me ingeschreven voor de Enterprise, een ondernemerswedstrijd voor jonge Rotterdammers. Daar ben ik in november 2012 derde geworden. Wat heel erg hielp, was dat er een aantal zeer prominente mensen in de jury zaten. Wanneer die enthousiast zijn over jouw idee, is dat heel goed voor je netwerk.”

Heeft die masterclass geholpen?
D: “Zeker. Je kreeg een coach en die heeft me heel erg geleerd om te focussen. Ik was constant bezig met freelance klussen, veel minder met het Netwerkkleed. Nu is er een website met een promofilmpje, ligt er een offerte klaar en zijn er al een aantal kleden op voorraad. Nu ik er echt voor ga, gebeuren er dingen.”

Wat voor opdrachten zijn dat?
D: “Bijvoorbeeld voor Vestia. Dat is een woningbouwcorporatie. Die hebben een huurdersbelangenvereniging, waar allerlei mensen vertegenwoordiger zijn van verschillende buurten. Dat zijn allemaal vrijwilligers. Er was een dag voor hen georganiseerd waarop ze elkaar beter konden leren kennen. Daarvoor organiseerde ik voor dertig man, van tussen vijfenveertig en zeventig jaar oud, een netwerksessie.”

Hoe bereid je je voor op die verschillende netwerksessies?
D: “Goed inlezen in de groep mensen waarmee je gaat netwerken is belangrijk: wat is hun achtergrond, wat zijn hun werkzaamheden, wat weten ze al wel en nog niet? Ook goed praten met de opdrachtgever, zodat je precies weet wat ze van je verwachten.”

Waar haal jij in je werk de meeste voldoening uit?
D: (lachend) “Goeie vraag. Laatst heb ik tijdens een Open Coffee een netwerksessie mogen begeleiden. Dit zijn een soort netwerkochtenden, waar ondernemers en mensen uit het bedrijfsleven elkaar kunnen leren kennen. Het leek me eerst niet de juiste gelegenheid voor het Netwerkkleed, omdat de mensen die daar aanwezig zijn al makkelijk met elkaar praten. Uiteindelijk was iedereen heel enthousiast en stonden we met een enorme groep mensen rond de tafel. Wat mensen voornamelijk leuk vonden, was dat je met het Netwerkkleed totaal andere gesprekken kreeg. Het is ontspannen en tegelijkertijd effectief en concreet. Als je dat telkens na zo’n sessie van anderen hoort, dan is dat geweldig.”

Wat is volgens jou het verschil tussen een gewone netwerkborrel en het Netwerkkleed?
D: “Bij heel veel netwerksessies sta je, dat is bij het Netwerkkleed niet het geval. Het geeft een andere sfeer: er wordt veel gelachen, maar er worden ook serieuze dingen verteld. Ik heb op het Netwerkkleed allerlei dingen geïllustreerd waar vragen aan gekoppeld zijn. Bijvoorbeeld zo’n dienblad met deksel, waaronder je vaak kalkoen serveert. Daar staat bij: ‘Vertel ons een klein geheimpje over jezelf’. Zo worden er opeens intieme dingen over iemand verteld. Mensen durven meer.”

Tot slot: heb je nog tips voor studenten en starters?
D: “Laat mensen weten wat je wilt doen of al doet. Zolang je niemand vertelt waar je mee bezig bent, gebeurt er ook niks. Het helpt om naar netwerkborrels te gaan. Ga in ieder geval naar buiten, laat je zien. Bijvoorbeeld door middel van een blog of waar je ook mee bezig bent. Voorbeelden van netwerkborrels zijn durftevragen sessies, Gave Dingen Doen of Open Coffees. Focus is, zoals ik zelf al heb gemerkt, ook erg belangrijk. Maak voor jezelf duidelijk wat je leuk vindt en wat je goed kunt. Dat maakt het al een stuk makkelijker. En ergens mee beginnen is belangrijk. Begin gewoon met ondernemen, dan komt de rest vanzelf.” Linda Roos

Follow