Hoe het is om ontslagen te worden (en vier dingen die ik ervan leerde)

43292518_m

“Ik heb een beetje slecht nieuws voor je… Helaas wordt je contract niet verlengd.” Een zin die de kersverse store manager een jaar geleden met zichtbaar veel moeite uit haar mond moest persen. De eigenaar van het modemerk – waarvan ik destijds in de winkel werkte – was hier niet bij; het nieuwe personeel mocht blijkbaar de rommel opruimen. Terwijl ik het slechte nieuws probeerde te verwerken, nam de store manager een flinke slok wijn. Ik staarde lichtelijk verbouwereerd naar mijn nog volle glas. Dit was precies waar ik al een maand bang voor was. En nu was ik voor het eerst van mijn leven ontslagen.

Buiten je bereik

Een loopbaan ontwikkelt zich vaak niet zoals je hoopt. Er gaan dingen mis, je maakt verschillende fouten of dat wat je echt wilt doen lijkt kilometers buiten je bereik. Na een jaar van de meest uiteenlopende bijbanen en een schraal inkomen (terwijl ik ondertussen probeerde te sparen), leefde dat gevoel bij mij enorm. Nu had ik voor het eerst een bijbaan die ik enigszins leuk vond. Waar ik zo hard werkte dat ik mijzelf onmisbaar had gemaakt – or so I thought. Uiteindelijk waren er stiekem plannetjes gesmeed (dat krijg je met een bedrijf waar alleen vrouwen werken) en werd ik zonder pardon ontslagen.

Dit was het dan

Daar sta je dan. Met lege handen. Naast die nieuwe ervaren store manager die er – met een schuldige blik in haar ogen – voor het gemak bij vermeldt dat het ‘per direct’ is. Per 1 februari 2015 zou ik dan officieel geen werk meer hebben. Geen inkomen. Bij deze bijbaan had ik een nulurencontract, dus was er nauwelijks sprake van ietwat verzachtende afspraken of regelingen. Er kon niet worden overlegd, het besluit was immers al genomen. Ik had niets in te brengen. Terwijl ik nog zo mijn stinkende best had gedaan. Dit was het dan. Vaarwel wrede wereld.

51191118_m

Wat ik heb geleerd?

1. Leer voor jezelf op te komen

Sterker nog, doe liever dit dan helemaal niets. Het is misschien niet altijd makkelijk, maar een drukbezette werkgever kan niet altijd ruiken hoe zijn medewerkers zich voelen of weten wat er speelt. Spreek uit waar je mee zit, laat merken dat je het investeren waard bent en geef duidelijk aan dat je hierover wilt praten.

2. Lees je contract goed door

Lijkt vanzelfsprekend? Misschien, maar ik was destijds zo blij met dit tijdelijke gevoel van vastigheid dat ik het contract halsoverkop doorlas en als een kip zonder kop tekende. Als je een contract onder je neus geschoven krijgt, lees het dan zorgvuldig door. Tip: neem het desnoods mee naar huis en laat een ander meekijken.

3. Luister naar je gevoel

Ik had mijn ontslag al van ver aan zien komen. Toch ben ik doorgegaan alsof er niets aan de hand was. Omdat ik me krampachtig vastgreep aan dat ‘vaste’ inkomen en omdat zelf ontslag nemen geen verstandige oplossing leek. Voelt iets niet goed? Blijft het gevoel knagend aanhouden? Luister er dan naar, hoe moeilijk of eng dat ook lijkt.

4. Stay calm and relativeer

Misschien wel de meest belangrijke les: relativeer! Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat je je baan kwijtraakt. Oké. En dan? Is je leven voorbij? Sta je op straat? Neemt niemand je ooit nog ergens aan? Ben je een loser? Het helpt ook om dit soort angsten hardop uit te spreken. Klinkt plotseling wel erg dramatisch, of niet? En bovendien: if it doesn’t kill you… Juist.

 

Ben jij wel eens ontslagen? Hoe ging je daarmee om?

 

3 thoughts on “Hoe het is om ontslagen te worden (en vier dingen die ik ervan leerde)

  1. Toen ik begin 2013 ontslagen werd, kwam het ook onverwacht. Ok, ik maakte fouten, maar ik dacht dat het in stijgende lijn ging. Maar nee… ik moest even mee met ons afdelingshoofd, in de veronderstelling dat we een bepaald dosier gingen bespreken in de dinner room. Maar in plaats daarvan gingen we binnen in het bureau van de algemeen directeur. We namen beiden plaats, en de kennisgeving van ontslag en de redenen daartoe werden op 5 minten afgerammeld. Ik wist niet wat ik moest denken/doen, en mijn afdelingshoofd zat er beteuterd bij met blik naar beneden. Na dit gesprekje heb ik gedaan alsof er niets gebeurd was, want mijn collega’s moesten het eens weten… Ik heb mijn opzeg van 3 maanden volledig uitgedaan, vooral om geen inkomen te verliezen. Het werk ging eigenlijk vlotter in die periode, want ik wist dat het einde eraan kwam. Dit was wellicht een teken dat ik de job beu was (nu ja, niet de job, wel de sector en de collega’s). Ik moet wel zeggen dat ik nog tot lang daarna een gevoel van woede had, en dan vooral tegen de CEO van het bedrijf. Ik heb die man in gedachten heel wat naar het hoofd geslingerd!
    Verwerking van het ontslag was niet eenvoudig, aangezien ik daarna nog 7 maanden vruchteloos naar een job gezocht heb. Uiteindelijk vond ik iets, maar dat was iets tijdelijk voor 4 maanden (en niet mijn ding). Daarna opnieuw 7 maanden vruchteloos zoeken. Dus nee, het verwerken was niet eenvoudig…

    • Ik lees dat jouw ervaring met ontslag heel moeilijk is geweest. Wat heftig allemaal zeg. Dat in gedachten de CEO een hoop naar het hoofd slingeren is voor mij ook erg herkenbaar. Als je nu terugkijkt naar hoe het is gegaan, wat zijn dan de dingen die je anders zou doen?

  2. Per toeval stuitte ik op dit blogbericht. Ik ben zelf afgestudeerd als maatschappelijk werker. Het is voor mij lastig om werk te vinden in deze huidige tijd. De WMO heeft binnen mijn Gemeente veel bedrijven gekort, waardoor het lastig is om volledige baan ergens te vinden. In ieder geval ben ik wel blij met dit artikel, want het geeft weer wat moet om door te gaan. Dankjewel :)

Laat een reactie achter bij Linda Roos Reactie annuleren