Dit jaar stond voor mij in het teken van het zoeken naar mijn (droom)baan. Dat was niet altijd makkelijk, maar ook niet altijd tevergeefs. Er is een hoop gebeurd en ik heb veel geleerd en gelukkig ook bereikt. Maar er valt nog een hoop te doen in het nieuwe jaar. Ik heb er zin in!

Maar genoeg over wat ik allemaal nog wil doen.
Want waar het natuurlijk echt om draait op de laatste dag van het jaar: terugblikken.

Roerig jaar
Waar ik eind vorig jaar nog nieuwsgierig en vol energie het jaar inging, zo lag ik halverwege al (figuurlijk) knock-out. Uitgeput van een tot dan toe al roerig jaar. Want wat kan er veel gebeuren in een paar maanden tijd. Leuke en minder leuke dingen. Dingen die ik zelf in de hand heb en dingen die nu eenmaal deel van het leven zijn. Veel dingen die met het zoeken naar een baan in de crisis te maken hebben, maar ook veel dingen die niet in die categorie behoren. (Ik wilde een korte opsomming maken voor deze blog, maar geloof me als ik zeg dat er niets korts aan die hele opsomming zou zijn. In ieder geval was 2014 geen saai jaar.)

Nieuwsgierig
Waar ik aan het begin van dit jaar vooral benieuwd naar was: waar sta ik aan het eind? Wat doe ik dan? Waar werk ik? Heb ik überhaupt wel werk? Kan ik mijn huur straks nog wel betalen? Waar woon ik? Of moet ik (tijdelijk) terug naar het ouderlijk front? Heb ik al iets noemenswaardigs bereikt, of blijft het hierbij?

Ik zoek werk
De vraag die ik dit jaar overal en elke keer hoorde: hoe gaat het met werk zoeken? Soms vervelend en vermoeiend, maar soms op het juiste euforische moment. Dit jaar stond helemaal in het teken van werk zoeken. En niet altijd een ‘echte’ leuke baan, maar een zoektocht naar alles. Alles wat op mijn pad kwam. De huur moet immers ook betaald worden (dat krijg je ervan als je niet terug naar je ouders gaat).

Alles is tijdelijk
Dat bracht de nodige frustratie en onzekerheid met zich mee. Bijvoorbeeld op dat moment dat ik boottickets verkocht aan ongeduldige en botte toeristen voor rondvaarten bij een rederij naast Centraal, of toen ik in het Beursgebouw stapels vieze borden in de spoelkeuken stond weg te werken (huilen). Maar tegelijkertijd wist ik: dit is tijdelijk. Alles is tijdelijk. De leuke en minder leuke dingen. En aan het eind van de maand kan ik tenminste mijn rekeningen weer betalen en kan ik ondertussen blijven zoeken naar werk dat wél meer in mijn straatje ligt (of in ieder geval niet in het wat-doe-ik-hier-in-godsnaam-met-een-universitair-diploma-straatje). Dus, niet zeuren, niet klagen, niet zielig doen. Rug recht, schouders naar achter, kin omhoog en gaan!

Ik schrijf dus ik ben
Naast gênante momenten en tergend saaie bijbaantjes, heb ik een hoop wél bereikt. Zo heb ik sinds eind augustus inmiddels iemand gevonden waarvoor ik wekelijks vast schrijf – en redigeerwerk doe. Nu twee dagen per week, maar van volgend jaar zelfs drie dagen per week. Ook stond ik in de Glamour, heb ik mezelf ontwikkeld tijdens de Rebel Accelerator, was ik op de radio te horen, had ik een hoop extra schrijfopdrachten en weet ik dat er een vaste groep mensen in mijn leven is die onvoorwaardelijk in mij gelooft. Zelfs als ik met pijn in mijn ambitieuze hart de schimmel van een bord sta te krabben in een keuken die niet van mij is.

Kortom: de zoektocht is nog niet voorbij. Maar ik ben een hoop ervaringen en lessen rijker. Het was niet altijd leuk, maar ik ben wel altijd doorgegaan. Dat ga ik in het nieuwe jaar niet minder doen. En jij? Wat doe jij deze laatste dag van 2014? Wat zijn jouw lessen van dit jaar? En wat hoop je volgend jaar allemaal te bereiken? Laat het me weten!

Follow