Ronald de Jong Fotografie

Naam: Marieke van Dam
Leeftijd: 38
Beroep: eigenaar Bureau Play

Bureau Play is het bedrijf van Marieke van Dam. Zij levert allerlei producten en diensten om van het leven een speeltuin te maken. Een speeltuin? Jazeker. Marieke vindt dat er meer gespeeld mag worden, ook op de werkvloer. Mensen zouden veel meer plezier kunnen hebben. Dat klinkt goed, toch? Ik spreek Marieke op een ochtend in café Hutspot te Amsterdam.

Wat wilde je vroeger worden?
M: “Volgens mij van alles, elke week iets anders. Maar wat het me het meeste bijstaat, is dat ik een keer met mijn moeder in de drogist stond. Daar was een mevrouw een cadeautje aan het inpakken. Toen dacht ik: ‘dat wil ik later worden. Dat ik cadeautjes kan inpakken.’ Ik realiseerde me laatst dat ik dat nu met mijn werk ook wel een beetje doe.”

Wat heb je gestudeerd?
M: “Ik heb veel verschillende dingen gestudeerd. Ik begon met Personeel & Arbeid, waar ik de propedeuse van haalde. Toen ben ik naar de universiteit om Communicatiewetenschappen te studeren. Nou ja, studeren is een groot woord. Dat was het jaar dat ik in Amsterdam kwam wonen. Het was een turbulent jaar: ik was jong, er gebeurde van alles. Ik heb toen geen enkel studiepunt gehaald. Daarna ben ik weer een nieuwe studie gaan doen: Culturele en Maatschappelijke Vorming. Vanuit mijn stage ben ik toen aan het werk gegaan.”

Waar was dat?
M: “Dat was bij Joop van den Ende Theaterproducties, als pr-assistente. Daarna ben ik bij Toneelgroep Amsterdam terechtgekomen. Ik vond dat allemaal heel gaaf. Ik moest de pers begeleiden en werkte veel achter de schermen. Ik ben een nieuwsgierig iemand, dus dat was te gek. Toch merkte ik dat ik iets miste. Wat ik leuk vond bij Joop van den Ende, was dat ik acteurs begeleidde bij hun televisie interviews. Ik weet niet eens of het officieel bij mijn werkzaamheden hoorde, maar wanneer ik met die mensen in de taxi zat nam ik de interviews met ze door. Hoe hadden ze het voorbereid? Waren ze erg nerveus? Bij Toneelgroep Amsterdam was dat minder, ik miste dat op een gegeven moment. Ik beseft dat het eigenlijk een soort coaching was wat ik voor die interviews deed. Toen, ik was inmiddels dertig jaar, ben ik nog een opleiding gaan doen: Coaching & Counseling bij het Europees Instituut.”

Veel verschillende studies, dus. Had je wel altijd een soort plan in je achterhoofd, voor na je studie?
M: “Een plan heb ik nooit echt gehad. Ik ben overal een beetje ingerold en heb er nooit goed over nagedacht wat ik er echt mee wilde. Toen ik bij coaching terechtkwam, was het voor het eerst dat ik duidelijk een richting koos. Er zaten vakken bij die ik heel erg interessant vond, zoals groepsdynamica, gespreksvoering, psychologie… En er zit nog steeds een heel creatieve kant aan.”

Ronald de Jong Fotografie

Dus je bent altijd creatief bezig geweest?
M: “Daar ben ik me nooit zo van bewust geweest, maar ik was degene die dingen knutselde. Bijvoorbeeld wanneer ik tijdens mijn studie groepsprojecten had. Ik was altijd de creatieveling.”

En tijdens die coaching-opleiding?
M: “Ik heb alles gedaan wat er op mijn pad kwam. Heel veel freelance-werk, zoals consultancy-achtige dingen bij de Jeugdzorg. Maar ik ben ook dingen gaan doen met vormgeving, dat vond ik altijd al leuk. Ik ben er niet in geschoold, maar heb er wel gevoel voor. Ik ben er goed in om ervoor te zorgen dat dingen er mooi uitzien. Bovendien kan ik het inzetten voor Bureau Play: ik zorg er zelf voor dat de website er leuk en netjes uitziet.”

Hoe is Bureau Play ontstaan?
M: “Het kwam door een vriendin van mij. Zij is marktstrateeg en hielp mij na de coachingopleiding met het bedenken van een bedrijfsnaam. Op een gegeven moment tekende een driehoek. ‘Kijk,’ zei ze. ‘Dat is je bedrijfsnaam.’ Eerst begreep ik niet wat ze bedoelde. Toen schreef ze het woord ‘play’ in de driehoek. Omdat ze vond dat ik de startknop was en mensen in beweging kreeg op een creatieve manier. Ik vond het een hele toffe naam, maar op dat moment had het nog niets met spelen te maken.”

Wanneer is dat aspect erbij gekomen?
M: “Stel, je bent van plan om een rode Volvo te kopen. Opeens zie je dan overal rode Volvo’s rijden. Dat had ik met het woord ‘play’: van afstandsbedieningen tot gamestores, alles viel me in het oog wat daarmee te maken had. Vanaf dat moment ben ik me enorm in het concept ‘spelen’ gaan verdiepen. Op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik veel had gelezen over spelen, maar dat ik zelf helemaal niet meer aan het spelen was.”

Wat heb je daar aan gedaan?
M: “Ik heb besloten om vanaf dat moment een maand lang elke dag voor mezelf een speelkwartier in te plannen. Bijvoorbeeld door te knutselen, foto’s ergens van te maken, te tekenen, noem maar op. Het is een moment waarop je de tijd even compleet vergeet.”

Wat was het resultaat na die maand?
M: “Ik was verrast door wat er die maand gebeurde: ik was niet alleen veel vrolijker, maar werd ook veel creatiever in het doen van dagelijkse dingen. Mijn gedachten waren vrijer en ik voelde me minder gestrest. Er veranderde in korte tijd heel veel. Toen dacht ik: als dit zoveel effect heeft, werkt dit misschien nog wel beter om mensen te helpen zich gelukkiger te voelen. Spelen in plaats van coachen.”

Wat was de volgende stap?
M: “Die zomer besloot ik om me volledig te gaan storten op het spelen en me niet meer bezig te houden met coachen. Eerst vooral voor mezelf, zodat ik wist wat ik eraan had en wat ik ervan vond. Ik had een aantal opdrachtgevers, die heb ik verteld dat ik ermee stopte. Dat was best spannend, want ik had nog geen reserves. Toch ben ik dat gaan doen. Daar is uiteindelijk mijn bedrijf Bureau Play in de huidige vorm uit gekomen.”

Hoe heb je dat in het begin gefinancierd?
M: “Ik maakte een heleboel mee en daar schreef ik over. Dan ging ik in een café zitten en stukjes typen. Maar ik had eigenlijk geen geld om elke keer cappuccino’s te betalen. Ook had ik het woord ‘speelregel’ in mijn hoofd. Toen bedacht ik een soort koffie-speelregel-ruilsysteem: als mensen mij €2,50 doneren voor een kopje koffie, krijgen zij daar een speelregel voor terug.”

Wat is een speelregel?
M: “Het is een soort opdrachtje. Ik merkte dat wanneer ik mensen een opdracht gaf, ze daarmee aan de slag gingen of met het idee in hun hoofd gingen spelen. Een speelregel kan zijn dat je één ding aan je routine verandert, of iets doet dat je nog nooit hebt gedaan. Aan het einde van de zomer had ik zoveel speelregels bedacht, dat steeds meer mensen vroegen: ‘Kun je dat niet uitgeven?’ Dat ben ik toen gaan doen. Dat is precies wat spelen voor mij is: je bedenkt het niet van te voren, je doet het gewoon. Je ziet wel waar je uitkomt. Dat zette ik op Twitter en Facebook. Doordat andere mensen opeens zagen dat ik met speelregels werkte, kwamen er dingen op me af. Zo werd ik gevraagd om iets op een festival te doen. Later ben ik workshops gaan geven.”

Wat zijn de minder leuke kanten?
M: “Het was minder makkelijk dan ik dacht om een eigen bedrijf op te zetten, omdat ik tegelijkertijd al experimenterend mijn aanbod aan het ontwikkelen was. Als coach waren mijn werkzaamheden concreet, wist ik waar ik per week aan toe was. Het ondernemerschap is voor nu een bumpy road. Het is niet altijd makkelijk en ik maak me wel eens druk over of ik de huur wel kan betalen. Toch leer ik daar weer van: wanneer ik me zo gestrest voel, probeer ik een paar uur of een dag vrij te nemen. Dan zeg ik tegen mezelf: nu ga je even genieten en plezier maken, de goede ideeën komen straks wel weer. Dat vind ik belangrijk.”

Wat is het verschil tussen spelen en werken?
M: “Ik denk dat die twee dingen niet tegenover elkaar staan. Je kunt spelen in je werk. Natuurlijk niet alleen maar, want er moeten ook plannen en strategieën bedacht worden. Dat staat weer meer tegenover spelen. De kunst is om daar een balans in te vinden.”

Waar haal je echt voldoening uit?
M: “Als ik van mensen hoor dat ze dankzij die speelregels iets hebben gedaan wat ze nog nooit gedaan hebben, of daarover na zijn gaan denken. Het feit dat het iets doet met mensen.”

Tot slot: heb je nog tips voor studenten en starters?
M: “Gewoon doen. Begin ergens mee en denk er niet te veel over na. En wanneer je daar begint, daar ook niet te veel over nadenken. Laat je vooral leiden door je nieuwsgierigheid. Als je na drie stappen ontdekt dat dit het toch niet is, ga je gewoon iets anders doen. Als je A zegt, hoef je niet altijd B te zeggen. Je mag net zo vaak A zeggen als je wilt.” Linda Roos

Follow